Ik ben botenbouwer. Vanuit Duitsland kwam ik hierheen om jachten te bouwen. Dat bedrijf ging failliet, ongeveer in dezelfde tijd dat mijn moeder doodging. Ik ben toen voor mezelf begonnen, maar daar ging het mis. Ik ben bestolen, raakte mijn papieren kwijt. Op een gegeven moment dronk ik de hele dag door bier, vanaf het moment dat ik opstond begon ik al. Geen sterke drank, alleen maar bier. Ik raakte dakloos. Op een dag liep ik hier binnen voor een bakkie koffie. Ze hadden iemand nodig voor achter de bar, daarna moest de gevel gerepareerd, de lunch gemaakt, de veegploegen uitgebreid… Lang verhaal kort, ik ben nooit meer weg gegaan. Klusjesman, manusje van alles, ik ben zo iemand die alles oppakt, een doener. Ze stuurden me hier ook naar de Jellinek. Maar de echte kentering kwam toen ik een jaar geleden – volledig nuchter – mijn duim eraf zaagde. Toen heeft het Koffiehuis mij echt helemaal opgevangen. Ik was niet verzekerd en durfde niet naar de dokter. Daar hebben ze toen bij bemiddeld en de dokter zei dat ik als ik drie dagen later was geweest, ik zeker zou zijn doodgebloed. Ik mocht hier tijdelijk wonen toen mijn wond herstelde, ze hielpen met papieren, BSN nummer, ik stond zelfs even hier ingeschreven. Daar ben ik heel erg gelukkig mee. En die Jellinek dus. Ik heb nu één jaar geen druppel alcohol gedronken. De wond is wonderbaarlijk goed genezen, ik kan alles nog zonder duim. Nu ben ik op zoek naar een huis.
